Lucky's Sequel: Ako'y Sayo At Ika'y Akin Lamang (KathNiel FanFic) part 2
Darwin Stratford's Point of View
"Oo! Oo Da! Iiwan na kita!" Nung binitawan niya ang mga salitang yan, tila nai-statwa ako, napabitaw din ako sa mga balikat niya.
"Bakit?" Yun na lang ang nasabi ko sabay tumungo ako, h-hindi.. Hindi pwede..
Nagsimula nang tumulo ang mga luha niya, "Da.. S-sorry.."
"P-pero p-paano na lang a-ako? T-tayo?" :'(
"S-sorry..." :'(
"S-sorry? Kate.. Kahit isang libong sorry pa ang sabihin mo, hinding hindi hihilom tong sakit ng puso ko.. Ang sakit Kate.." <//3
"Da.." Sinusubukan niya hawakan ang kamay ko pero tinatabig ko ito, "Da naman oh.. Please.." Pumikit siya saglit at nakikita kong nasasaktan din siya sa mga nangyayari.
"Kate, alam mo bang lalo mo lang ako pinahihirapan?" unti unti naman niyang binawi ang mga kamay niya, tapos tumungo siya, "Da.. Sorry.. Alam ko hindi sapat yun at kailan hindi talaga.."
"P-pero mahal na mahal kita, a-ayoko.. Hindi.. Hindi ko kaya Kate.."
Nabigla naman ako sa ginawa niya dahil dali dali siyang yumakap sken, "Da, gusto ko lang malaaman mo na mahal na mahal kita. Alam ko nasasaktan ka, goodbye muna Da.. For now.. Babalik din ako.. At sa pagbalik ko, sana.. Sana ako pa din ang mahal mo Da.."
And with that she ran away and left.. Leaving my heart broken.. Hihilain ko sana siya pabalik pero too late na.. <//3
Tinignan ko lang ang likod niyang papalayo sken, talaga bang iiwan na niya ako?
Pumasok na ako sa kotse, at dun ko binuhos lahat ng hinanakit ko. Sobrang nasasaktan ako. Hindi lang ako nawalan ng minamahal, nawalan din ako ng isang best friend.
Iniwan niya ko nang hindi man lang sinasabi ang dahilan. Ang sakit pa lang mahalin ang isang best friend, hindi ka lang kasi nawalan ng minamahal, nawalan ka pa ng isang kaibigan. Doble yung sakit.
Ganun ganun na lang ba ang lahat? Pagkatapos ng dalawang taon at apat na buwan na relationship namin? Nang 16 years of friendship namin.. Iiwan na lang niya ako ng parang walang nangyari?
...
"Oh nak, naibigay mo ba yung bulaklak? OOOH! Anong nangyari sayo?" Bulalas na tanong ni mama pag dating ko ng bahay.
"Ma taas lang ako." Yun na lang ang sinabi ko, madaldal kasi yan si mama eh, madami pa yan tatanungin kaya tumaas na lang ako sa kwarto ko.
- END OF POV -
Katelyn Fernando's Point of View
Pagkatapos kong yumakap ko skniya, agad akong umalis. Ayoko nang makita o marinig ang reaksyon niya. Mas lalo lang akong mahihirapan na umalis. Agad agad akong pumunta sa sakayan ng jeep at pinara na ito.
Mukha akong tanga na umiiyak dito sa jeep, buti na lang at unti ang tao dito.
"B-b-bayad po.."
"K-kate?" 0____0
"D-david?" o.0 [ A/N: Siya po yung taga konsensya ni Katelyn sa Lucky, yung kaklase niya.]
"Kate! Ikaw nga.. Ohh anung nangyari sayo? Huwag mong sabihin na nag away kayo?"
Pinunasan ko ang mga luha ko, "Ahh. Hindi na kami mag aaway nun.." Binigyan niya ako ng hindi maintindihan look, "Hindi na kasi.. Kasi wala nang kami.." :((
"Huh?!" naguguluhan niyang sabi, "Wala na kayo? Teka paano? Parang kailan lang nung nagkaaminan kayo tapos naging kayo tapos wala na?"
"Ah next time ko na lang kwento, malapit na ako bumaba eh. Sige.." Mga ilang minuto, "Para po!"
AISH! Leshe naman ooooh! "PARA PO!!!"
"Ay dito ka na pala.." Sabi nung driver >.< LESHE! HINDI HINDI BAKA DUN PA AKO! Ang layo ko na tuloy! ANG BINGE KASI EH! >.<
Nagulat ako nung pagbaba ko, nasa may gilid ko si David, "Ohh.."
"Alam kong kailangan mo nang kaibigan ngayon Kate.." *sigh* "Ano ba kasing dahilan at naghiwalay kayo?"
Naglalakad lang kami ni David hanggang nasa may play ground kami, dun muna kami tumambay at umupo sa may swing. *sigh*
"Ako yung mangiiwan.. Kailangan kasi.. Kahit masakit.." Mukhang nagulat si David sa sinabi ko.
"I-iiwan mo siya?"
"Oo.. Mangingibang bansa kasi ako.. Hindi ko kasi alam kung pano sasabihin skniya eh, alam kong masasaktan siya.."
"At yan lang ba ang way Kate? Kahit alam mong masasaktan kayong dalawa, nakipagbreak ka pa rin skniya?" Sabi ni david, tumungo lang ako, "AY NAKO! Ang tanga mo talaga Kate kahit kailan! Mangingibang bansa ka lang naman pala eh! Nakipagbreak ka pa jan.. Bat tingin mo ba hindi magwowork sainyo ang long distance relationship? Eh sa ano naman ngayon kung milya milya kayong magkalayo huh?"
"Eh sa mahihirapan ako, kami.. Madalas nag aaway kami dahil sa pagseselos niya at dahil sa wala na akong oras para skniya, eh lalo na kapag nandun ako. Mas mahihirapan lang siya, ako.."
"In short Kate, ayaw mong may maiwan ka dito kapag umalis ka na.."
"Ayoko lang na mas lumabo pa ang relationship namin kasi alam ko at one point in time, pag nandun ako, magbbreak at magbbreak din kaming dalawa. Dahil pareho naming hindi kakayanin kaya ngayon pa lang nakipaghiwalay na ako skniya, alam ko rin naman na kailangan din namin to pareho.." *sigh* "16 years ng buhay ko, palagi na lang siya yung kasama ko. Para kaming si B1 at B2 na hindi mapaghihiwalay. Sa 16 years na yun skniya na umikot ang mundo ko. Nakita at nakilala ko ang sarili ko ng kasama ko siya. Masakit kasi first time mawawalay ako skniya, pero siguro kailangan rin namin to. Diba nga sabi nila, kung mahal niyo ang isa't isa at kayo talaga hanggang sa dulo, kahit ano pang mangyari, we will fall back together. Siguro test na rin smen to ni God. Na kahit mag kalayo kami, iisa pa rin ang tinitibok ng puso namin.."
...
Pagkatapos ng pauusap namin ni David, hinatid niya ako sa bahay namin at umuwi na din siya. Nagpapasalamat na din ako skniya dahil may napaglabasan ako ng sakit ng nararamdaman ko. Hays.
"Anak nasabi mo na kay Darwin na aalis na tayo?" Tanong ni mama sken, hays. Tumango na lang ako at dumeretso ako sa kwarto.
Wala naman akong choice eh. Hindi ko alam kung pano sasabihin kay Dada na magmimigrate na kami sa Italy at dun na ako mag aaral. Wala akong lakas ng loob. Ayoko siyang iwanan pero kailangan ko. *sigh*
Iniisip ko pa lang na malalayo na ako skniya, nasasaktan na ako. Hindi ko kaya pero kailangan kayanin.
16 years years of my life, araw araw ko siyang nakakasama. Para siyang isa sa mga organs sa katawan ko, hindi ako makukumpleto kapag wala siya. Ayoko man sumama sa Italy pero dahil kay Daddy mapipilitan ako.
*sigh*
"KATELYN FERNANDO! Alam kong nanjan ka!" Nagulat naman ako nung may biglang sumigaw mula sa labas, sumilip naman ako sa bintana kung sino yung nagsisigaw.
"D-dada?!" Binuksan ko naman ang mga bintana ko at ngayon ay katapat ko siya.
"Kate.. I don't want you to leave me.. Just please.. Stay?" Nung sinabi niya ang mga salitang yun, nadurog lalo ang mga puso ko.. Stay? Gustong gustong gusto ko pero sorry :(
Nagulat ako ng ilabas niya ang gitara niya at nagsimula siyang kumanta..
"Ikaw na ang may sabi, na ako'y mahal mo rin
At sinabi mong ang pag-ibig mo'y di magbabago
Ngunit bakit sa tuwing ako'y lumalapit ika'y lumalayo?
Puso'y laging nasasaktan pag may kasama kang iba.."
*MEMORY FLASH*
"Ayoko nang mau umaaligid sayo Ka-te ah.. Nagseselos po ako.. Ako lang naman diba?" He said that while cupping my face.
"Opo. Mahaaaaal na mahaaaal po kita!" Sagot ko naman, "Wag ka nang jelly jelly ah!"
"Love you too!" Sabay yakap niya sken.
*END*
"'Di ba nila alam, tayo'y nagsumpaan?
Na ako'y sa 'yo at ika'y akin lamang"
*MEMORY FLASH*
"Cause' you made my heart shine, you're my star, Katelyn.." Sinabi ko to habang nilalagay ko sa leeg niya itong necklace.
"Kyaa. Ang cute nung star, eeeh? Nasa loob siya ng bilog?"
"Yang bilog na yan, mundo ko yan.." Tapos tinignan niya ako ng confusing look, "Nasa loob ka ng mundo ko, at hinding hindi na kita papakawalan.."
*END*
"Kahit ano'ng mangyari, pag-ibig ko'y sa 'yo pa rin
Kahit ano pa ang sabihin nila'y ikaw pa rin
Ang mahal, maghihintay ako kahit kailan
Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
At kung di ka makita, makikiusap ka'y bathala
Na ika'y hanapin at sabihin ipaalala sa iyo
Ang nakalimutang sumpaan
Na ako'y sa 'yo at ika'y akin lamang.."
*MEMORY FLASH*
Nasa Simbahan kaming dalawa kasama ang family namin, magkatabi kami at kakagaling pa lang namin sa Comunion. Naka kneel kaming dalawa at nagdadasal.
"Lord, please mahal na mahal ko po ngayon yung katabi kong babae na ang pangalan Katelyn Fernando na malapit na din maging Stratford. Sana po ingatan niyo po siya at patagalin niyo pa po kami. Kung saka sakali man na magkahiwalay kami, Lord sana huwag niyang kalimutan na mahal na mahal niya ako." Sabay tumingin siya sken, "Lord salamat at binigay niyo ang isang katulad niya sa buhay ko." At ngumiti. *kaming dalawa lang ang nakakarinig nito*
Ako naman ngayon ang nagdasal sabay pumikit pa, "Lord mahal na mahal ko rin po ngayon yung katabi kong lalaki na ang pangalan Darwin Stratford, sana po huwag niyo po siyang pabayaan at huwag niyong hayaan na mauntog at iwanan po ako. Kahit magka amnesia pa po ako Lord, sana po ang ala ala po ni Dada ang hindi matanggal sken." Dumilat ako at tumingin skniya, "Lord salamat at binigyan niyo po ako ng isang Darwin sa buhay ko, promise po mamahalin ko po talaga siya ng lubusan." At ngumiti ako skniya.
*END*
"Umasa kang maghihintay ako kahit kailan
Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
At kung di ka makita, makikiusap ka'y bathala
Na ika'y hanapin at sabihin ipaalala sa iyo
Ang nakalimutang sumpaan
Na ako'y sa 'yo at ika'y akin lamang."
Natapos na ang pagkanta niya, at hindi ko na-realize na umaagos na pala ang mga luha ko galing sa mga mata ko. Damang dama niya ang pagkanta niya na pati din siya eh maluha luha. Oh Lord, mahal na mahal ko po talaga ang taong ito.
"K-kate.. Kung kailangan mo talagang umalis please naman hayaan mo akong patuloy kang mahalin. Bat hindi mo sinabi na sa ibang bansa ka lang pupunta? Alam ko mahihirapan tayong dalawa pero kahit ilang milya pa ang layo ko sayo walang makakapigil sa pagmamahal ko para sayo."
Hindi ko napigilan pero dali dali na akong lumabas ng bahay narinig ko pa siyang isigaw ang pangalan ko, nung nakalabas na ako, dali dali ko siyang niyakap.
"Sorry Dada.. Sorry kung tuluyan kitang nilalayo sken, ayoko lang kasi-----"
"Mas hindi ko kakayanin kapag umalis ka na lang ng biglaan.. Distansya lang naman ang mamamagitan sten eh pero ang pusong nagmamahal walang pakialam dahil alam naman natin sa sarili natin na mahal nating ang isa't isa.."
"Seloso ka kasi Dada.. Baka.."
Napatawa naman siya, "Promise, I'll try my best to control. I know, na ako lang naman talaga. Patay na patay ka sken eh.."
"Oyy! Ang yabang mo naman..."
"Tss.."
"Pero totoo naman.." sabi ko, "I love you Darwin Stratford."
"Distance is nothing when two hearts are connected with each other, I love you Katelyn Fernando-Stratford."
"Oo! Oo Da! Iiwan na kita!" Nung binitawan niya ang mga salitang yan, tila nai-statwa ako, napabitaw din ako sa mga balikat niya.
"Bakit?" Yun na lang ang nasabi ko sabay tumungo ako, h-hindi.. Hindi pwede..
Nagsimula nang tumulo ang mga luha niya, "Da.. S-sorry.."
"P-pero p-paano na lang a-ako? T-tayo?" :'(
"S-sorry..." :'(
"S-sorry? Kate.. Kahit isang libong sorry pa ang sabihin mo, hinding hindi hihilom tong sakit ng puso ko.. Ang sakit Kate.." <//3
"Da.." Sinusubukan niya hawakan ang kamay ko pero tinatabig ko ito, "Da naman oh.. Please.." Pumikit siya saglit at nakikita kong nasasaktan din siya sa mga nangyayari.
"Kate, alam mo bang lalo mo lang ako pinahihirapan?" unti unti naman niyang binawi ang mga kamay niya, tapos tumungo siya, "Da.. Sorry.. Alam ko hindi sapat yun at kailan hindi talaga.."
"P-pero mahal na mahal kita, a-ayoko.. Hindi.. Hindi ko kaya Kate.."
Nabigla naman ako sa ginawa niya dahil dali dali siyang yumakap sken, "Da, gusto ko lang malaaman mo na mahal na mahal kita. Alam ko nasasaktan ka, goodbye muna Da.. For now.. Babalik din ako.. At sa pagbalik ko, sana.. Sana ako pa din ang mahal mo Da.."
And with that she ran away and left.. Leaving my heart broken.. Hihilain ko sana siya pabalik pero too late na.. <//3
Tinignan ko lang ang likod niyang papalayo sken, talaga bang iiwan na niya ako?
Pumasok na ako sa kotse, at dun ko binuhos lahat ng hinanakit ko. Sobrang nasasaktan ako. Hindi lang ako nawalan ng minamahal, nawalan din ako ng isang best friend.
Iniwan niya ko nang hindi man lang sinasabi ang dahilan. Ang sakit pa lang mahalin ang isang best friend, hindi ka lang kasi nawalan ng minamahal, nawalan ka pa ng isang kaibigan. Doble yung sakit.
Ganun ganun na lang ba ang lahat? Pagkatapos ng dalawang taon at apat na buwan na relationship namin? Nang 16 years of friendship namin.. Iiwan na lang niya ako ng parang walang nangyari?
...
"Oh nak, naibigay mo ba yung bulaklak? OOOH! Anong nangyari sayo?" Bulalas na tanong ni mama pag dating ko ng bahay.
"Ma taas lang ako." Yun na lang ang sinabi ko, madaldal kasi yan si mama eh, madami pa yan tatanungin kaya tumaas na lang ako sa kwarto ko.
- END OF POV -
Katelyn Fernando's Point of View
Pagkatapos kong yumakap ko skniya, agad akong umalis. Ayoko nang makita o marinig ang reaksyon niya. Mas lalo lang akong mahihirapan na umalis. Agad agad akong pumunta sa sakayan ng jeep at pinara na ito.
Mukha akong tanga na umiiyak dito sa jeep, buti na lang at unti ang tao dito.
"B-b-bayad po.."
"K-kate?" 0____0
"D-david?" o.0 [ A/N: Siya po yung taga konsensya ni Katelyn sa Lucky, yung kaklase niya.]
"Kate! Ikaw nga.. Ohh anung nangyari sayo? Huwag mong sabihin na nag away kayo?"
Pinunasan ko ang mga luha ko, "Ahh. Hindi na kami mag aaway nun.." Binigyan niya ako ng hindi maintindihan look, "Hindi na kasi.. Kasi wala nang kami.." :((
"Huh?!" naguguluhan niyang sabi, "Wala na kayo? Teka paano? Parang kailan lang nung nagkaaminan kayo tapos naging kayo tapos wala na?"
"Ah next time ko na lang kwento, malapit na ako bumaba eh. Sige.." Mga ilang minuto, "Para po!"
AISH! Leshe naman ooooh! "PARA PO!!!"
"Ay dito ka na pala.." Sabi nung driver >.< LESHE! HINDI HINDI BAKA DUN PA AKO! Ang layo ko na tuloy! ANG BINGE KASI EH! >.<
Nagulat ako nung pagbaba ko, nasa may gilid ko si David, "Ohh.."
"Alam kong kailangan mo nang kaibigan ngayon Kate.." *sigh* "Ano ba kasing dahilan at naghiwalay kayo?"
Naglalakad lang kami ni David hanggang nasa may play ground kami, dun muna kami tumambay at umupo sa may swing. *sigh*
"Ako yung mangiiwan.. Kailangan kasi.. Kahit masakit.." Mukhang nagulat si David sa sinabi ko.
"I-iiwan mo siya?"
"Oo.. Mangingibang bansa kasi ako.. Hindi ko kasi alam kung pano sasabihin skniya eh, alam kong masasaktan siya.."
"At yan lang ba ang way Kate? Kahit alam mong masasaktan kayong dalawa, nakipagbreak ka pa rin skniya?" Sabi ni david, tumungo lang ako, "AY NAKO! Ang tanga mo talaga Kate kahit kailan! Mangingibang bansa ka lang naman pala eh! Nakipagbreak ka pa jan.. Bat tingin mo ba hindi magwowork sainyo ang long distance relationship? Eh sa ano naman ngayon kung milya milya kayong magkalayo huh?"
"Eh sa mahihirapan ako, kami.. Madalas nag aaway kami dahil sa pagseselos niya at dahil sa wala na akong oras para skniya, eh lalo na kapag nandun ako. Mas mahihirapan lang siya, ako.."
"In short Kate, ayaw mong may maiwan ka dito kapag umalis ka na.."
"Ayoko lang na mas lumabo pa ang relationship namin kasi alam ko at one point in time, pag nandun ako, magbbreak at magbbreak din kaming dalawa. Dahil pareho naming hindi kakayanin kaya ngayon pa lang nakipaghiwalay na ako skniya, alam ko rin naman na kailangan din namin to pareho.." *sigh* "16 years ng buhay ko, palagi na lang siya yung kasama ko. Para kaming si B1 at B2 na hindi mapaghihiwalay. Sa 16 years na yun skniya na umikot ang mundo ko. Nakita at nakilala ko ang sarili ko ng kasama ko siya. Masakit kasi first time mawawalay ako skniya, pero siguro kailangan rin namin to. Diba nga sabi nila, kung mahal niyo ang isa't isa at kayo talaga hanggang sa dulo, kahit ano pang mangyari, we will fall back together. Siguro test na rin smen to ni God. Na kahit mag kalayo kami, iisa pa rin ang tinitibok ng puso namin.."
...
Pagkatapos ng pauusap namin ni David, hinatid niya ako sa bahay namin at umuwi na din siya. Nagpapasalamat na din ako skniya dahil may napaglabasan ako ng sakit ng nararamdaman ko. Hays.
"Anak nasabi mo na kay Darwin na aalis na tayo?" Tanong ni mama sken, hays. Tumango na lang ako at dumeretso ako sa kwarto.
Wala naman akong choice eh. Hindi ko alam kung pano sasabihin kay Dada na magmimigrate na kami sa Italy at dun na ako mag aaral. Wala akong lakas ng loob. Ayoko siyang iwanan pero kailangan ko. *sigh*
Iniisip ko pa lang na malalayo na ako skniya, nasasaktan na ako. Hindi ko kaya pero kailangan kayanin.
16 years years of my life, araw araw ko siyang nakakasama. Para siyang isa sa mga organs sa katawan ko, hindi ako makukumpleto kapag wala siya. Ayoko man sumama sa Italy pero dahil kay Daddy mapipilitan ako.
*sigh*
"KATELYN FERNANDO! Alam kong nanjan ka!" Nagulat naman ako nung may biglang sumigaw mula sa labas, sumilip naman ako sa bintana kung sino yung nagsisigaw.
"D-dada?!" Binuksan ko naman ang mga bintana ko at ngayon ay katapat ko siya.
"Kate.. I don't want you to leave me.. Just please.. Stay?" Nung sinabi niya ang mga salitang yun, nadurog lalo ang mga puso ko.. Stay? Gustong gustong gusto ko pero sorry :(
Nagulat ako ng ilabas niya ang gitara niya at nagsimula siyang kumanta..
"Ikaw na ang may sabi, na ako'y mahal mo rin
At sinabi mong ang pag-ibig mo'y di magbabago
Ngunit bakit sa tuwing ako'y lumalapit ika'y lumalayo?
Puso'y laging nasasaktan pag may kasama kang iba.."
*MEMORY FLASH*
"Ayoko nang mau umaaligid sayo Ka-te ah.. Nagseselos po ako.. Ako lang naman diba?" He said that while cupping my face.
"Opo. Mahaaaaal na mahaaaal po kita!" Sagot ko naman, "Wag ka nang jelly jelly ah!"
"Love you too!" Sabay yakap niya sken.
*END*
"'Di ba nila alam, tayo'y nagsumpaan?
Na ako'y sa 'yo at ika'y akin lamang"
*MEMORY FLASH*
"Cause' you made my heart shine, you're my star, Katelyn.." Sinabi ko to habang nilalagay ko sa leeg niya itong necklace.
"Kyaa. Ang cute nung star, eeeh? Nasa loob siya ng bilog?"
"Yang bilog na yan, mundo ko yan.." Tapos tinignan niya ako ng confusing look, "Nasa loob ka ng mundo ko, at hinding hindi na kita papakawalan.."
*END*
"Kahit ano'ng mangyari, pag-ibig ko'y sa 'yo pa rin
Kahit ano pa ang sabihin nila'y ikaw pa rin
Ang mahal, maghihintay ako kahit kailan
Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
At kung di ka makita, makikiusap ka'y bathala
Na ika'y hanapin at sabihin ipaalala sa iyo
Ang nakalimutang sumpaan
Na ako'y sa 'yo at ika'y akin lamang.."
*MEMORY FLASH*
Nasa Simbahan kaming dalawa kasama ang family namin, magkatabi kami at kakagaling pa lang namin sa Comunion. Naka kneel kaming dalawa at nagdadasal.
"Lord, please mahal na mahal ko po ngayon yung katabi kong babae na ang pangalan Katelyn Fernando na malapit na din maging Stratford. Sana po ingatan niyo po siya at patagalin niyo pa po kami. Kung saka sakali man na magkahiwalay kami, Lord sana huwag niyang kalimutan na mahal na mahal niya ako." Sabay tumingin siya sken, "Lord salamat at binigay niyo ang isang katulad niya sa buhay ko." At ngumiti. *kaming dalawa lang ang nakakarinig nito*
Ako naman ngayon ang nagdasal sabay pumikit pa, "Lord mahal na mahal ko rin po ngayon yung katabi kong lalaki na ang pangalan Darwin Stratford, sana po huwag niyo po siyang pabayaan at huwag niyong hayaan na mauntog at iwanan po ako. Kahit magka amnesia pa po ako Lord, sana po ang ala ala po ni Dada ang hindi matanggal sken." Dumilat ako at tumingin skniya, "Lord salamat at binigyan niyo po ako ng isang Darwin sa buhay ko, promise po mamahalin ko po talaga siya ng lubusan." At ngumiti ako skniya.
*END*
"Umasa kang maghihintay ako kahit kailan
Kahit na umabot pang ako'y nasa langit na
At kung di ka makita, makikiusap ka'y bathala
Na ika'y hanapin at sabihin ipaalala sa iyo
Ang nakalimutang sumpaan
Na ako'y sa 'yo at ika'y akin lamang."
Natapos na ang pagkanta niya, at hindi ko na-realize na umaagos na pala ang mga luha ko galing sa mga mata ko. Damang dama niya ang pagkanta niya na pati din siya eh maluha luha. Oh Lord, mahal na mahal ko po talaga ang taong ito.
"K-kate.. Kung kailangan mo talagang umalis please naman hayaan mo akong patuloy kang mahalin. Bat hindi mo sinabi na sa ibang bansa ka lang pupunta? Alam ko mahihirapan tayong dalawa pero kahit ilang milya pa ang layo ko sayo walang makakapigil sa pagmamahal ko para sayo."
Hindi ko napigilan pero dali dali na akong lumabas ng bahay narinig ko pa siyang isigaw ang pangalan ko, nung nakalabas na ako, dali dali ko siyang niyakap.
"Sorry Dada.. Sorry kung tuluyan kitang nilalayo sken, ayoko lang kasi-----"
"Mas hindi ko kakayanin kapag umalis ka na lang ng biglaan.. Distansya lang naman ang mamamagitan sten eh pero ang pusong nagmamahal walang pakialam dahil alam naman natin sa sarili natin na mahal nating ang isa't isa.."
"Seloso ka kasi Dada.. Baka.."
Napatawa naman siya, "Promise, I'll try my best to control. I know, na ako lang naman talaga. Patay na patay ka sken eh.."
"Oyy! Ang yabang mo naman..."
"Tss.."
"Pero totoo naman.." sabi ko, "I love you Darwin Stratford."
"Distance is nothing when two hearts are connected with each other, I love you Katelyn Fernando-Stratford."